από καιρό έχω έτοιμο ένα κομμάτι από 'να γράμμα μου για σας, μα δεν μπορώ να το συνεχίσω, ήρθαν κι εδώ και με ξαναβρήκαν τα παλιά μου δεινά, μου επετέθηκαν και μ' έριξαν κατά κάποιον τρόπο κάτω, το κάθετι με κουράζει αφάνταστα, η κάθε γραμμή, όλα όσα γράφω, μου φαίνονται εξαιρετικά σε σύγκριση με τις δυνάμεις μου, κι όταν γράφω «εγκάρδιους χαιρετισμούς», οι χαιρετισμοί αυτοί έχουν πραγματικά τη δύναμη να φτάσουν στην πολύβουη, άγρια και γκριζωπή οδό Λ. της πόλης, όπου ούτε εγώ και τίποτα δικό μου δε θα μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Έτσι δε θα ξαναγράψω πια τίποτ' άλλο, θα περιμένω να 'ρθουν καλύτεροι ή ακόμα χειρότεροι καιροί και, κατά τα άλλα, εδώ με φροντίζουν με καλοσύνη και με τρυφερότητα , όσο περισσότερο μπορούν να υπάρξουν αυτές οι αρετές πάνω στη γη. Μαθαίνω για τον κόσμο μόνο μέσα από τις εφημερίδες της Πράγας, οι εφημερίδες του Βερολίνου παραείναι για μένα ακριβές, μήπως θα μπορούσατε να μου στέλνετε αραιά και πού κανένα απόκομμα απ' τη Νάροντι Λίστι με τον τρόπο που μου έδινε κάποτε τόση χαρά; Η διεύθυνση μου ε΄και μερικές εβδομάδες είναι η εξής: Στέγκλιτς, Γκρούνεβαλντ Στάσε 13, στου κυρίου Ζάοφερτ. Και τώρα τους «πιο εγκάρδιους χαιρετισμούς» μου, τι πειράζει αν πέσουν στην πόρτα του κήπου, ίσως έτσι ν΄αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη.
Δικός σας
Το τελευταίο γράμμα του βιβλίου.
http://allilografia.blogspot.gr/2009/12/blog-post_28.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου